این شماره با تاخیر 1 (اثر: محسن طاهرنوکنده)

این شماره با تاخیر نمایش به عمل در آوردن فن تجسم شمایل کتابی است دیگر ، ترکیبی دیگر با مجموعه ای از تألیف و ترجمه ی شعر، داستان، مقاله و …
جلد اول آن توام است با ضمیمه ای در شرح احوال و آثار یک نقاش ایرانی، باشش تصویر رنگی و سه تصویر سیاه و سفید. اگر اهل نظر به ماهیت ساختاری آن توجه کنند به آسانی در خواهند یافت که سعی وی گروه همکاران این مجموعه بر آن بوده تا صورت و محتوای آن ، یک ترکیب بندی واحد باشد ، بر اساس تجربه های کتاب نگار های متنوع مدرن گذشته ی نزدیک، یعنی یک اثر تجربی که می کوشد نگاه کلاسیک ثنویت قلب و محتوا ، یا صورت و معنا را تا حد امکان به یکسو نهد و در جستجوی وحدت کثرتی هماهنگ باشد.
بنابر این کار هنرهای تجسمی درآن- مثل گرافیک و …- نقش متفاوتی را دنبال می کند ، همانگونه که ضمیمه ی آن دیگر ضمیمه نیست، بلکه پاره ای است از متن داستانهای آن در باطن ، رسم و پسند زمانه را دنبال نمی کند و شعر آن، چه ایرانی و چه انیرانی- در این جلد در واقع نمونه ای از یک باز آفرینی – متفاوت است از آنچه در دوره های شعر مدرن ایران، در تالیف و ترجمه ، آن را پشت سر گذاشته ایم؛ یعنی از نوع شعری است که تنها شاخه انتزاعی گرای آن بعد از بالغ بر سی سال تاخیر با مجموعه هوشنگ چالکنی در سال 80 بار دیگر انسجام یافته به صحنه آمد.
دوره ای که از نیما آغاز می شود، با شعر نیماگرایان تداوم می یابد، و با نو نیماگرایان به پایان خود می رسد، و آن گاه در تلاطم بحرانی عمیق، با نگاهی دیگر، به گذشته ای منثور شعر ایران و جهان می نگرد…